Grève Nationale

Berichtje van zondag met een beetje vertraging...

Het kost me flink wat moeite en zelfovertuigingskracht, maar uiteindelijk hijs ik me zaterdagmiddag toch van tussen de lakens. Wat was het weer leuk gisteren! Eerst een beetje rondgehangen in de gezellige straatjes, op zoek naar een Ier die ons kon uitleggen wat de oorsprong van St Patricks Day is. Daarna naar het zoveelste kotfeestje, waar we tot in de vroege uurtjes nieuwe mensjes leerden kennen, en ‘oude’ vriendschappen verder uitbouwden.
Maar het lijkt een mooie dag te worden en er staat vanalles op mijn programma. Na een kort ontbijtje (spijtig genoeg niet op mijn zonneterrasje, dat er vandaag maar wat sombertjes bijligt…) trek ik naar de tramway. Eerste bestemming: het Eurolines-agentschap. In de tram wordt ik er door de vele met spandoeken gewapende jongeren aan herinnerd dat er een grote manifestatie gepland is. Maar het openbaar vervoer lijkt normaal te functioneren, dus ik sta er verder niet bij stil. Mijn promoretourticket Brussel-Amsterdam zal echter voor een ander keertje zijn, want op zaterdag is het agentschap in het centrum blijkbaar gesloten, en echt veel zin om op zoek te gaan naar het andere agentschap ver buiten het centrum heb ik niet. Dan maar het tweede puntje op de agenda: de mediatheek. Ook hier blijf ik echter voor gesloten deuren staan, want wat ik tot dan toe niet had beseft (het Franse radionieuws is echt mijn ding niet...) is dat er niet enkel een grote betoging plaatsvindt, maar dat iedereen opgeroepen is tot een solidariteitsstaking… Tja, dan breng ik mijn cd’tjes volgende week wel eens binnen… Enkele minuten later sta ik voor de deur van het zwembad, en krijg ik een koude-douche-sensatie… Ook hier is vandaag geen werkende, en dus ook geen zwemmende mens te bespeuren. Ik had het moeten weten…
Ondertussen heb ik stap voor stap het stadscentrum doorkruist, en bevind ik me in de nabijheid van de Liddl. Deze is gelukkig niet gesloten, dus begin in met volle moed aan de eerste zinvolle daad van de dag. De ogen zijn echter weer groter dan de armspiertjes, en wat later sta ik met twee loodzware zakken op de tram te wachten, wanneer een voorbijganger me doodleuk komt vertellen dat de trams vanwege de betoging zonet gestopt zijn met rijden… En inderdaad, enkele seconden later wordt dit leuke nieuws bevestigd door de stem in de luidsprekers. De moed zakt me in de schoenen, en ik ben een acute zenuwinzinking nabij wanneer ik de zalige trilling van mijn gsm in mijn broekzak gewaarword. De draagbare telefoon, alle twijfels die ik ooit over deze uitvinding heb gehad verdwijnen als sneeuw voor de zon! Ik bel naar Ciske, en vraag met mijn honingzoetste stemmetje of hij me eventueel zou willen komen depanneren. Wat later zeulen we samen richting verlossing.
Ook ’s avonds krijgen we een koekje van hetzelfde deeg… Een van de erasmussers treedt op met zijn groepje, kom dat zien! Maar we weten niet precies waar en om hoe laat het concertje doorgaat, dus tegen dat we het gevonden hebben, is het natuurlijk net gedaan… Al bij al misschien een goede zaak, want het kleine, obscure, rokerige zaaltje lijkt eerder op een Turks stoombad, met een luchtvochtigheidsgraad van 200%. Zonder veel aarzelen beslissen we niet te blijven voor de volgende twee groepjes, en trekken we in looppas naar Cinema Diagonal, waar we nog net op tijd zijn om weg te zakken voor Truman Capote, met een lekkere reep echte Belgische chocolade in de hand.
Vandaag was al niet veel beter… Om 11u opgestaan, een stukje gaan lopen, een berichtje naar Cisse: afspraak om 15u (de leukerd lag nog in zijn bedje en had nog wel wat tijd nodig om wakker te worden) voor een tripje naar de zee. Nog snel even langs de wasserette passeren? Bad idea… Alle machines zijn bezet, en er staat nog flink wat volk te wachten, dus keer ik maar terug huiswaarts. Als Francis en ik even later aankomen aan Port Mariane, van waaruit we de bus moeten pakken richting zeetje, staat ons echter alweer een leuke verrassing te wachten… Op zondag rijdt er slechts één bus om de twee uur, en natuurlijk hebben we er net eentje gemist… We verdrinken onze frustraties met een lekkere ‘noisette viennoise’ en ‘bounty viennois’ (een ware caloriebom, maar ach…) op de place de la Comedie. Vanavond misschien best gewoon thuisblijven, want de sterren zijn me niet gunstig gezind!