(Toertje door Montpellier. Klik op de foto om het foto-album te bekijken...)

Dinsdagavond. Een blik op de kalender zegt genoeg: het is Valentijn! Verstrooide Fransmannen met geurige bloemenruikers, Verdwaalde eenzaten met een fles witte wijn in de hand... Ach ja, ze zijn hier niet anders dan in België! Om wat in de sfeer te komen, trek ik naar Lore's place (ja, dat met het mooie uitzicht bij zonsondergang) met een flesje rosé en met veel zin in... spaghetti. Geen rozen of anjers, maar gewoon mezelf, dat volstaat.

De les van deze morgen was inderdaad het lange verhaal meer dan waard waard. Veel hebben we niet bijgeleerd, maar mensenkennis is minstens even belangrijk! Terwijl Lore van haar vrij namiddagje aan het genieten was - zo zijn er wel meerdere hier - trok ik vol goede moed naar mijn eerste séminaire.

13h45, geen kat te bespeuren. Dan maar even mijn inschrijving in orde gaan brengen bij Sandrine, dat kan nog van pas komen dit semester. Sandrine haar grappige bureaugenote wist me te vertellen dat Sandrine ook nog les geeft, dat ik mijn papieren maar gewoon op haar bureau moest leggen. Alles komt hier wel altijd ooit in orde. Maak je vooral niet druk over wanneer en hoe! Wanneer ik langs mijn neus weg vraag waar ik Salle 8 kan vinden, haalt ze een gigantisch dikke map boven met plannetjes en weet ik veel en begint ze een hele wegbeschrijving uit te kramen.

De séminaire bleek een ronde tafelgesprek te zijn zoals we bij José vaak deden. Een gezellige maar serieuze babbel over de interessante en minder interessante dingen des levens: architectuur in dit geval. In een klasje van 15 zitten heeft veel weg van thuis, maar vreemd genoeg zit er niet één student bij die van Montpellier zelf is. Eén uit Nice, een andere uit Strasbourg, enkele vreemde vogels uit Casablanca, Québec, Martinique, Ierland en België (bijna mezelf vergeten). Het is hier altijd een beetje vakantie, denk ik dan. Maar de realiteit is anders: de volgende twee uur werd een snedige discussie over "La maison individuelle". Het is hier in Frankrijk blijkbaar helemaal anders gesteld met de huisvesting dan in ons Belgenlandje, want amper 5% de la térritoire française is bebouwd (volgens hem dan toch). Volgde nog een redelijk bevooroordeeld discours over waarom sportauto's wel gewoon vrij mogen verkocht en gekocht worden, maar de bouw van dure villa's door de staat wordt ontmoedigd... Ik denk dat onze prof een beetje heimwee heeft naar Michigan, waar hij volgens zijn veel te enthousiaste inleiding aan "de Amerikaanse Bauhaus School" heeft les gevolgd. Ik ben benieuwd naar de volgende les...