A Montpellier, on peut changer d’avis, même pendant les Soldes!

De Wensboom in de Jardin des Plantes: steek een briefje in een van de gaatjes, en daar maar hopen dat het uitkomt...

‘Bonjour et bienvenue chez RFM, il est 7 heure et vous êtes au coeur de 30 minutes du meilleur des années ’80 à aujourd’hui avec le nouveau Raphaël!’
7u, veel te vroeg als je het mij vraagt. Van rustig blijven liggen is echter geen sprake, want de zenuwen razen door mijn nog slaperige lijf. Binnen 2 uurtjes is het zover: onze eerste les aan de Ecole Nationale Supérieure d’Architecture de Montpellier.
Een korte blik in mijn kleerkast en de eeuwige vraag wat ik vandaag zal aantrekken… Ondertussen op de radio voor zowat de vijfde keer vanochtend: ‘‘La belle et le clochard’, offre spécial pour St Valentin’… Veel te vroeg vertrek ik naar de tramhalte, waar ik met la bête sauvage heb afgesproken.
Buiten adem door de beklimming van de Mount Architecture, begint de queeste naar ‘salle 5’. De inheemse studenten hebben er blijkbaar nog nooit van gehoord. Alhoewel, probeer misschien eens het lokaal daar in de hoek… Een korte blik door het raampje leert ons dat de les ‘methodologie’ nog niet afgelopen is, dus hebben we nog even tijd om de prikborden aan een onderzoekje te onderwerpen. Als echter om 9.05u de les nog steeds volop aan de gang is, en niemand aanstalten lijkt te maken om zijn boeltje in te pakken, beginnen de vragen te rijzen… We klampen de eerste de beste étudiante aan die ook richting de vermeende ‘salle 5’ onderweg is, maar Irene blijkt ook een Erasmusstudentje te zijn, en kan ons dus niet veel verder helpen. Op naar l’accueil, waar we tot onze grote ontsteltenis tegen Jolande De Bitch opbotsen. Gelukkig neemt Irene het woord, waarop we ontdekken dat Jolande niet enkel een grondige afkeer voor les Belges koestert…
Uiteindelijk blijkt dat we toch aan de juiste deur stonden, maar dat l’administration op het laatste moment beslist had dat de les ‘Enveloppe et materiaux: objectifs, réalités et prospectives’ reeds om 8u zou beginnen… Een beetje verlegen duwen we de poort naar de wijsheid open en nemen plaats tussen een 30-tal andere studentjes. Lijkt ons een beetje weinig, aangezien dit een verplichte les is voor alle studenten van Semestre 8, en dat zouden er een kleine 100-tal moeten zijn, maar enkele minuten later komt nog een hele troep (waaronder ceux qui ne savaient pas où se trouvait la salle 5) binnengestommeld. De sympathieke prof De Bussierre overloopt snel even zijn uiteenzetting van het voorbije uur, en vertelt enthousiast verder over de verschillende fases in het ontstaan van een gebouw en zijn enveloppe. Na een poging tot noteren in het Frans, schakel ik snel over naar het Nederlands, en luister zeer aandachtig naar het toch niet zo bijster interessante verhaaltje…
Om 10u een korte pauze in de K’fet, blijkbaar the place to be… Uitgebaat door een van de 7 studentenkringen, kan je er een koffietje nuttigen, de honger stillen met een heerlijke croissant, of gewoon rustig een praatje slaan. Misschien een ideetje voor Pantheon? :-)
Na de pauze wordt het zo mogelijk nog erger… Cisse heeft ondertussen zijn laptopje bovengehaald om de rest van de les op te nemen, zodat we het hemelse stemgeluid van de bron van alle kennis later in alle rust kunnen herbeluisteren. Maar wat volgt is een samenraapsel van bouwtechnologie, bouwfysica, thermodynamica, warmte, en energie. K-waarde, dubbele ramen, de isolerende kwaliteit van lucht, gordijngevels, … een voor een passeren ze de revue. Regelmatig herinnert de prof er ons aan dat dit een van de moeilijkste lessen is die hij zal geven, en dat we zeker niet moeten panikeren, want dat al die details eigenlijk helemaal niet belangrijk zijn, en dat hij de volgende les voor voldoende voorbeeldjes zal zorgen. Cisse en ik kijken elkaar bedenkelijk aan terwijl hij verdergaat over de vergelijking tussen het Franse beglazingssysteem en dat van de rest van de wereld (C’est La France contre le reste du monde…), en we zijn het er duidelijk over eens: hier willen we onze kostbare tijd niet aan verspillen! Dit geeft me wel de mogelijkheid om eens rond me heen te kijken, en al die nieuwe gezichten in me op te nemen. Des beaux mecs? Bwoa, kan er mee door, maar voorlopig moeten de Belgische exemplaren niet al te zwaar het onderspit delven…
Na de eindspeech, waarin wordt uitgelegd dat iedere les een aantal studenten aan bord zullen geroepen worden om hen te testen op hun kennis en gezond verstand (we voelen ons even terug op de middelbare school…), en dat elk jaar ongeveer 50% van de studenten zich mogen verheugen op een 2de bezoekje, snellen we naar de telefoon: ‘Hallo, José? Francis en Lore vanuit Montpellier. Het is om te vragen of we nog een wijziging kunnen doorvoeren in ons studieprogramma… Ja? Is het nog steeds mogelijk om Architectuurtheorie via internet te volgen? Wel, dan mag je bij ons allebei ‘Enveloppe et Materiaux’ daardoor vervangen! Ok, bedankt!’
Het duurt nog eventjes vooraleer het tot me doordringt dat ik nu ook op dinsdag geen les zal hebben! Vier dagen weekend, wat kan une petite francaise nog meer wensen?